Beş yıl önce korkarak gelmiştim bu havaalanına, uçaktan indiğimde kafamda birçok soru işareti ve ön yargılar vardı. Nihayetinde o gezi beni değiştirdi, belki de bugün olduğum insan haline gelmemde payı vardır. İşte o yüzden, beş yıl sonra kendimden emin, içimde hiçbir endişe olmadan indim Diyarbakır’a. Artık bu bölgeyi biliyor, insanlarını tanıyor ve seviyordum...
Venedik’e giderken aslında ben, çocukluk hayallerime gidiyorum bir yandan da. Hani her çocuk gibi, görmek istediğim bazı şehirler vardı, hepsi de yurtdışında. Çocuktuk, Türkiye’deki şehirlerin hepsini aynı zannederdik o zaman. Ben de Paris’i görmek isterdim, Londra’yı, belki biraz Amsterdam’ı, ama en çok da Venedik’i. Kanallardan...
Bugün hedefimiz Pompeii, vakit kalırsa dönüşte Napoli’ye de uğrayacağız. Turun 90 Euro istediği geziyi, biz hesaplamamızda yanılmazsak eğer 55 Euro’ya tamamlayacağız ve böylece dört kişide 140 Euro daha ucuza mal etmiş olacağız.
Benim aklım hala Yunanistan’daydı aslında. İlla da gidilecekse başka bir yere madem, Malta vardı, İran vardı, Slovenya vardı, Almanya vardı. İtalya nereden çıktı?
Azerbaycan’ı neden bilmem, bir türlü tam yurtdışı hissedemediğimden o zamana kadarki ilk sınır dışı seyahatim sayıyordum 2007 yılındaki Batı Avrupa Seyahatimi, iki yıl sonra gelen üniversite hediyemdi bu benim. Dört yıl sonra ilk kez yazı haline getiriyorum oradaki anılarımı, günlüklerimi şu an.
Beni bastığı zaman şehir, en çok Ege gelir aklıma, Akdeniz’den büyüktür Ege benim için. Ege yoksa, dünya daha sıkıcı… Ege yoksa insanlar da daha sıkıcı.
Bu yazı size Üsküp hakkında bilgi vermekten çok, benim Üsküp hakkındaki duygularımı içerecek. Daha çok yaşadıklarımızdan bahsedeceğim, beceriksizliğimiz mi desem, Makedonya Otobüs Servisi’nin bizi aldatması mı desem, onlardan bahsedeceğim ve orada edindiğimiz arkadaşlarımızdan… (Önünüzdeki 20 paragraf upuzun bir giriş niteliğindedir.)
Sabah erkenden kalkıp otobüs garajına yürüyoruz. Aslında elimdeki “Lonely Planet” rehberi, trenle Novi Sad’ın 1.5 saat sürdüğünü söylüyor, ama kime rastladıysak hep “4 saat” lafını işittiğimiz için, durumu riske atmayıp otobüse binmeye karar veriyoruz. Belgrad – Novi Sad arası otobüsün ortalama ücreti gidiş geliş 13 Euro. Şirketler...
Belgrad tren garına indiğimizde, Balkan turumuz boyunca tüm otogar ve tren garlarında rastladığımız gibi, ellerinde ufak broşürlerle otellerine müşteri bulmaya çalışanlar karşıladı bizi. “Rezervasyonumuz var” diye atlatmaya çalışırken bir Türk’e denk geldik, o da otel pazarlıyordu. Onu da reddettik, fakat tabii ki yakamızı bırakmadı, biz zar zor...
Birazcık dinlenmek için, Saraybosna – Belgrad arasında, gündüz treniyle seyahat etmeye karar vermiştik. Bu yolculuk güzel manzaralar sunuyor size. Yolda geçtiğimiz yerler hakkında çok ayrıntılı bilgiler verebileceğimi maalesef söyleyemem, dolayısıyla bunu size bir fotoroman gibi sunuyorum. Bu yolcuğu gerçekleştirmek isteyen bordo pasaport sahibi kişiler için...