Haftaiçi mesai saatlerindeyiz ve bu ülkede yine hiç kimse çalışmıyormuş, yine de herkes mutluymuş gibi bir hava var. Tepemde güneş, Ocak ayına rağmen hava on altı derecelerde, tam da hayal ettiğim şey bu. Bir anda iklim değişti. Şu dünyada evimden uzaktayken evimde hissettiğim, her seferinde bana çok iyi gelmiş ülkenin başkentindeyim, canım Atina; ben geldim!
Saat akşam on buçukta varıyorum Vilnius’a, otogardan çıkıp kendimce uygun bir noktaya taksi çağırıyorum. O gün cadılar bayramı, sokakta kostümler giymiş insanlar dolaşıyor. Taksici “bugün Vilnius’ta cadılar bayramı” diyor, sanki bir tek orada kutlanıyormuş gibi. “İstanbul’da var mı cadılar bayramı” diye soruyor, “kimi...
Hava çok mu soğuk, acaba bu mevsimde de aynı zevki verir mi, gittiğime değecek mi? Biri beni vazgeçirsin diye bu soruları sorup durdum, ama herkes gitmemi söyledi. Tahmin de ediyordum seveceğimi, ama nedense o gün bir yorgunluk vardı üzerimde ve biri bana ikna edici şekilde “gitme” desin istiyordum. Nihayetinde bunu elde edemedim ve gittim. İyi ki...
Akşam 18.00’da bindiğim otobüsle Tallinn’den Riga’ya doğru yola çıkıyorum. Hava karanlık, ilginç bir şekilde güneye indikçe kar yağışı artıyor. Gecenin de etkisiyle sınırı geçtiğimizi ancak telefonuma gelen mesajdan anlıyorum. Riga’ya varınca taksi çağırıp otele gidiyorum. “Resmen kendi şehrimde metrolarla, metrobüslerle sürünüyorum eve...
“kanatlarım olsun isterdim / şu ormanlara koşabilmek için / bu sesleri dinleyebilmek / ve duyulamaz olan müziği duyabilmek ve tek hissedilen olmak için, tıpkı rüyalarda yarattığımız dünyalar veya peri masalları gibi…” Peteris Krastins Attığım başlık belki coğrafi olarak çok doğru değil, ama simgesel anlamı var. Belki de bu sebeple Tallinn...
Türkiye’de ne zaman bir yer popülerleşse “eyvah” derim, çünkü bu işin sonu çoğu zaman engellenemeyen bir bozulma ve kontrolsüz bir kalabalıkla sonuçlanır. İlk kez 2012’de gittiğim ve o zamanlar bile belli bir popülaritesi olan Kaş da bugün adeta “herkesin gitmek istediği yerler” listesinde üst sıralara tırmandı.
İlk gördüğümde çok da etkilenmediğim ve bunu da yazdığım yazıya yansıttığım Münih’i sonradan 2 kez daha görme fırsatım oldu. O yazıda “Münih’e haksızlık ediyor olabilirim” diyerek açık bir kapı bırakmıştım. Hala bir “gezgin gözüyle” Münih’i çok seviyorum diyemem, fakat artık o kadar da hakkını yemiyorum. O zaman Münih’i...
“Eğer her şey bu şekilde olsaydı, eğer silahlarınızı alsalardı ve bize bunları bıraksalardı, çok daha iyi yaşardık, öyle değil mi?” Meditarreneo Filminden Meis Nedir? Türkiye’nin yalnızca 2 kilometre açığında, Yunanistan’ın en doğu toprakları olan bizim taktığımız ismiyle Meis’te hayat büyük ölçüde Türkiye’ye bağımlı olarak...
Türkiye’nin en batısında, ülke sınırları içerisinde güneşin en son battığı nokta Gökçeada, umduğumdan daha fazlasını verdi bana. Lafı fazla uzatmadan konuya girelim.
“Umut uyanık adamın rüyasıdır…” Aristoteles
Halkidiki Nedir?
Selanik’in hemen uzantısında denize doğru uzanan üç parmak görürsünüz haritaya baktığınızda, bu bölge Halkidiki olarak adlandırılır.