İleride anlatacağım maceralı bir Cebelitarık Boğazı yolculuğunun ardından, planladığımızdan çok sonra vardık İspanya’ya. Algeciras’da indiğimizde, artık aklımızda yerel tat, değişik bir şey yeme fikri yoktu. Güverteden, otobüs terminaline yürürken karşımıza çıkan “Shawarmaİstanbul” isimli dükkana bir heves attık kendimizi o yüzden. “Biz...
Şehirlerde geçirilen ilk günleri, o günün acemiliğini severim ben. Her şeyi ilk kez görmenin vermiş olduğu heyecanı severim… Fakat aynı zamanda sonraki günlerde ortaya çıkan o “bildiklik” hissini de severim. İşte Madrid’de ikinci günümüzde, bu kez Hostel’den çıkıp da adım attığımız yerler daha tanıdık, köşeyi döndüğümüzde hangi mağazayı...
Aylar önceden biletlerini alıp da hazırlandığımız İspanya gezimizin ikinci gününde Madrid’e gidiyoruz. İstanbul’dan Barcelona’ya Spanair’la* yaptığımız -benim gibi uçak korkusu olan biri için bir saatlik türbülans sebebiyle stresli- yolculuğun ardından ondan daha stresli bir uçuşla, yine Spanair’la Madrid’e iniyoruz. (Bu kez...
Yunanistan’da son sabah… Kavala’dan İskeçe’ye bir günübirlik tur yapacağız bugün.
KTEL Kavala’dan kalkan otobüsler, yaklaşık 1 saat 15 dakikada varıyorlarİskeçe’ye. Tüm köylere gire çıka ve her durakta dura kalka, daha çok dolmuş gibi… (5.40 Euro). Vardıktan sonra, şehir merkezine kolaylıkla yürüyebilirsiniz.
Selanik’te bulunan KTEL Makedonya Otobüs İstasyonu’nda, her şehrin kendi bankosu bulunuyor ve bazen biraz karışabiliyor durum gitmek istediğiniz şehri bulana kadar, ama genelde belli bir sistematik ile yerleştirilmiş bankolar. Her ne kadar bilgilerde, “diğer bankolarda diğer şehirlerle ilgili bilgi verilmez” dense de, insanlar size yardımcı...
“Thartho na thymi tho / kai na xechaso / omos Thessaloniki mou / den tha se xanachaso…”
Bu şarkı var dilimde, hani dilim tam dönmediğinden diğer yerleri hafiften uydurup, “omos Thessaloniki mou…” diyorum, “canım Selanik…”
Kemal Yalçın’ın yazdığı Emanet Çeyiz isimli kitapta beni en çok etkileyen öykülerden biri de, Kayseri’den Yunanistan’a mübadele ile gelen Lazaro’nun hikayesiydi. Kızı, gelip Kayseri’de bulmuş evlerini, bahçesinden toprak götürmüş Yunanistan’a. Babası toprağı yastığının içine koymuş ve bir ömür o yastığın üzerinde uyumuş yalnızca.
Bu yazımı yazarken arka fonda Haris Alexiou çalıyor, zira ben önce onu sevdim. Çok uzun yıllar oluyor, önce Haris Alexiou çalındı kulağıma. Çok güzel bir tabir okumuştum, “sesinde Ege’nin sularını taşıyan kadın…” diye, ne dediğini anlamıyordum, ama bir şekilde dokunuyordu işte. Sonra bir şekilde başka Yunan şarkıcılara yelken açtım, hiçbir...
Derler ki, Ağrı’da havaalanı yolu üzerinde bulunan kaynak suyundan içenler, elbet bir gün Ağrı’ya dönerlermiş. Dönüyorum işte, gerçi bu varsayıma göre benim buraya gezmeye değil, göreve gelmem gerekiyor, bakalım zaman neler gösterecek.
Çocukluğumun önemli bir kısmının geçtiği coğrafyaya gidiyorum 16 yıl sonra. Ağrı’da üç yıl geçirdim 90’lı yıllarda, Van’a da gider gelirdik ben hatırlamasam da, Kars’a da… Kars’a giderken üç yıl önce, bu kadar heyecanlı değildim. Van’a gitmek daha bir garip hissettirdi, işin ucunda bir de Ağrı olduğundan olsa gerek…