“kalbime benzer taşları / heybetli öter kuşları / göğe yakındır başları / benim meskenim dağlardır, dağlar…” Sabahattin Ali Sabah saat 9’da yola çıkıyorum Envoy Tours ile, bu rotayı kendi kendime yapmanın zorluğundan, en ekonomik yol olarak bir tur seçmiştim gelmeden önce ve kaydolmuştum. Envoy’dan daha ucuz turlar da vardı...
Ve bir kez daha haykırdılar; “bize öykünün tamamını anlat…” Shota Rustaveli
Yola çıkmadan önce önümüzdeki on günün hava durumuna bakıyorum, her gün yağmurlu… Bu kez yırtmam çok zor yağmurlu havadan sanki, üstüne bir de fırtına var ve birazdan uçağa bineceğim.
Geçen sene bahar aylarında yaptığımız Adana – Mersin gezisine, mide kaynaklı sebeplerle Gaziantep’ten başlamaya karar verince, bir de değişiklik yapmak istemiş ve bölgede görmediğimiz tek şehir olan Kahramanmaraş’a çevirmiştik yolumuzu. Bir sabah ritüeli olan Metanet’te beyran çorbası ve ardından Zekeriya’da katmer ile birlikte...
Bir önceki gün Adana’da yediğim etin sertliğinden dişim ağrıyor, Tarsus’a giderken yolda Mersin’e uğrayıp tantuni yiyoruz Memoş Tantuni’de. Gerçekten çok güzel… Tantuni neden bu kadar ünlü, anlayabilmek biraz zor olsa da, bu cidden iyi. Biraz da alışveriş yapıp, Tarsus’a devam ediyoruz. İlk durağımız yine bir başka tantunici…...
İtalya her şeyiyle zengin bir ülke. Belki aylarca sürecek bir geziyi hak ediyor. Fakat, bir de klasik bir İtalya turu var. Yaklaşık 10 günde yapabileceğimiz… Bunu baz alarak, ufak bir rehber hazırladım. Bu rehberde uçağınızın Napoli’ye indiğini varsayıyorum ve İstanbul’a da Venedik’ten döndüğünüzü… Her iki havalimanına da...
Liman demek, yalnız deniz demek değildir. Bilakis, liman karadır ve karalardaki tesisattır. İstanbul Limanı bu konuda o kadar geri ve iptidaidir ki, liman olmaktan bile uzaktır. Açık konuşalım! İstanbul’da bir liman yoktur.
Ahmet Hamdi Başar – İstanbul Liman Şirketi Umum Müdürü 1929
Günler öncesinden planlıyoruz, ta yazdan beri gitmek istediğim Büyük Valide Han’a gidip, oradan seyredeceğiz İstanbul’u bir kez de, İstanbul’a haksızlık etmeden… Oraya çıkar çıkmaz fotoğraf makinesine sarılıp, poz verip, aşağı inmeden…
Posta beklemeyi çok severim ben. Kartpostal göndermeyi, en basitinden bir kitap sipariş verip kargonun gelişini gözlemeyi… Sabırsızımdır biraz da, ki bundan olsa gerek, sık sık sorun da yaşarım kargo ve posta şirketleriyle.
“Her ne ararsan kendinde ara” yazıyor duvarda. Anadolu’nun ortasında, bambaşka bir yerdeyim sanki. Türkiye’nin aydınlarının isimleri var her yerde, hoşgörü mesajları ile birlikte. Nevşehir’e bağlı Hacıbektaş’tayız. Erciyes’ten dönerken, yol üstünde uğramaya karar veriyoruz. Yüzlerce yıl önceden, Hacı Bektaş-ı Veli’nin...
Aylardan Mayıs ve hava 29 derece… Adana’da Taş Köprü’nün üzerinde, sıcaktan bunalmış bir vaziyette etrafı seyrediyorum. İşte o an, tam da o an, yazın ortasında güneşe ateş eden adamı anlayabiliyorum içtenlikle. Ben ki sıcak severim, Adana’nın sıcağı 29 dereceye rağmen fazla geliyor, köprünün etkisiyle birleşip de Temmuz ortasında...