Tiflis’te metroya binip Navlutghi Otogarı’na gidiyorum. Yeni bir marshrutka yolculuğu beni bekliyor. Gene alfabeden hiçbir şey anlamıyorum, ama bu kez hazırlıklıyım. Signagi’nin nasıl yazıldığını önceden kontrol ettim, tüm minibüsleri dolaşıyorum, fakat yine yok… Birine soruyorum, yan taraftaki bir başka alanı gösteriyor. Bir önceki gün Davit...
Tiflis’e üç saat uzaklıkta, kayalara oyulmuş manastır kompleksi Davit Gareja, tam da Azerbaycan’la olan tartışmalı sınırda bulunuyor. Eskiden Tiflis’ten buraya tek ulaşım yolu taksi veya zorlu bir marshrutka artı taksi yolculuğu iken, artık Nisan – Ekim arasında her sabah saat 11.00’de Özgürlük Meydanı’na çok yakın bir noktada...
Tiflis’e yarım saat uzaklıkta, verdiği his bakımında bir “cittaslow” gibi duran bir şehir Mtskheta… Gürcistan’a bir dönem başkentlik yapmış, çok eskiden, 3. yüzyılda… Daha sonra Kral Gorgasali başkenti Tiflis’e taşımış, fakat Hristiyanlığın bu coğrafyadaki yayılımı buradan başladığından manevi önemini hiç kaybetmemiş...
“kalbime benzer taşları / heybetli öter kuşları / göğe yakındır başları / benim meskenim dağlardır, dağlar…” Sabahattin Ali Sabah saat 9’da yola çıkıyorum Envoy Tours ile, bu rotayı kendi kendime yapmanın zorluğundan, en ekonomik yol olarak bir tur seçmiştim gelmeden önce ve kaydolmuştum. Envoy’dan daha ucuz turlar da vardı...
Ve bir kez daha haykırdılar; “bize öykünün tamamını anlat…” Shota Rustaveli
Yola çıkmadan önce önümüzdeki on günün hava durumuna bakıyorum, her gün yağmurlu… Bu kez yırtmam çok zor yağmurlu havadan sanki, üstüne bir de fırtına var ve birazdan uçağa bineceğim.